آهنگ آزادی به نظر گیتاریست یک اثر با رنگی تازه و نو در آثار شادمهر است و هر شنونده ی شادمهری ، با شنیدن این اثر متوجه نقطه تمایز های این اثر می شود.

مهم ترین خصیصه ی تمایز این آهنگ فاکتور خوانندگی است . نت های کشیده ی درون این آهنگ شنونده را به فضای آهنگ های حماسی و اجتماعی می برد . و حتی با تامل بیشتر درمضمون و محتوای آهنگ ، بی شک تصاویری از مفهوم آزادی در ذهن مخاطب مجسم می شود و این همان القای درست حس یک ترانه و برقراری ارتباط با مخاطب است که پر ارزش ترین و مهم ترین ویژگی در اجرای این نوع اشعار می باشد.  به بیانی دیگر آنچه ما باید از این آهنگ با اولین شنیدن برداشت کنیم ، مفهوم آزادی می باشد که به نحو احسن به آن پرداخته شده است.

تنظیم این کار با توجه به مضمون ترانه ، هوشمندانه صورت گرفته است استفاده از سازی سنتی مثل سنتور در آهنگ ، نماد خاصی را برای هر ایرانی جلوه  می کند.

شروع آهنگ با ساز سنتور و شکستن سکوت با ضرب های تاکیدی آن ، حس شکستن آرامش و خفقان برای رسیدن به آزادی را تداعی می کند. کار جالبی که در این آهنگ انجام شده ، پخش کردن صدای ساز سنتور در دو سمت خروجی صدا است و حتی نوعی گذر صدا از سمت چپ به راست و بالعکس را می توان احساس کرد.  ابتدای آهنگ با دکلمه ی شعر و در گام پایین با آرامش خاصی شروع می شود اما در ثانیه ی 0:57 آهنگ را به گامی بالا تر می برد و با آن آهنگ را ادامه می دهد.

اگر مانند سایت گیتاریست به آهنگ توجه كنید می بینید به نت های کشیده ای مانند 1:00 و 1:17 / 1:23 و 1:39 توجه کنید. فاصله های زمانی آنها کاملآ رعایت شده است و خواننده دقت بسیاری را در کشیدن نت ها ، شفاف بودن صدایش تا پایان زمان نت و تحریر های ظریف و نامحسوسش به کار برده است .

نکته ی انتقادی گیتاریست : همراهی ویلون برای قسمت های وکال و موزیک آهنگ ایده ی خوب و البته رایجی است ، اما از مشکلات این اثر آن است که فضای پس زمینه ی آن خصوصآ در قسمت موزیک که به اجرای ملودی اصلی پرداخته می شود به خوبی پر نشده است و حتمآ باید از سازهایی با شدت صدایی پایین تر در کنار ویلون (مثل پیانو با اجرای آکورد ها و یا همان صدای گیتار با ریتمی خاص و تن صدایی بالاتر از این ) استفاده می شد تا فضای خالی کار به طور کامل پر شود و خلائی احساس نشود .

در دقیقه ی 1:41 همراه با صدای خواننده ، صدای ساز سنتور هم به صورت گذر ،ملودی را اجرا می کند و در در دقیقه ی 1:55 همراه بالا رفتن گام صدای خواننده ، شدت صدا هم در اجرای سنتور بالا می رود و هر دو با این دینامیک افزایش صدا ، حس بسیار زیبایی را خلق می کنند.

نکته :در دقیقه ی 2:06 تا 2:09 ویلون با اجرای یک پاساژ به سمت نت های زیر ، گویا قطعه را از صدای خواننده می گیرد و به ملودی اصلی پیوست می دهد. این کار در آثار شادمهر یکی از نکات ظریفِ تنظیم هایش است که شاید به چشم هم نیاید اما اگر چنین کاری انجام نشود ، نوعی پیوست ناگهانی و نامناسب به وجود می آید که کاملآ برای شنونده محسوس و البته ناخوشایند است . همان طور که رعایت نکردن فواصل پرده ای نت ها ناخوشایند است!

سبک ویلون در اجرای ملودی در نوع خودش جالب و زیباست و آرشه کشی های نوازنده و توانایی او در حفظ لگاتوی ملودی ( پیوستگی نت ها) تحسین برانگیز است.به دقیقه ی 2:09 تا 2:40 با دقت گوش دهید!
نظر گیتاریست این است که بهتر بود حداقل در قسمت های گام بالا، افکت های Reverb و یا Delay بر روی صدای خواننده قرار می گرفت . مسلمآ در زیبایی بیشتر کار و تا حدودی هم در پر فضای وکال آهنگ تاثیر داشت!  البته شادمهر هم مقداری رنگ صدای خود را عوض کرده تا محکم تر و با قدرت بیشتری شعر را بخواند.

نکته ی انتقادی: و اما انتقاد دیگری که بنده بر این اثر دارم، در مورد پایان این اثر است. در دقیقه ی 3:15 تا 3:22 باید شدت و گام صدای خواننده کاهش یابد و آهنگ را از حالت ادامه دار خارج کند و همانند حُسن ختام آهنگ که با کاهش صدای سنتور به صورت مواج همراه است ، کار را به پایان برساند اما خواننده در همان گام مانده است و طوری شعر را به پایان رسانده که گویا ادامه ای هم وجود دارد و شنونده باید منتظر ادامه ی آهنگ باشد و این کار ، کاملآ اشتباه است!

ضمناً این را هم اضافه کنم که تغییر شدت صدا و گام در انتهای این آهنگ ، مقداری نیازمند تغییر ملودی در پایان آن است و باید شکل اجرا تا حدودی در این دقیقه تغییر کند.